Toen ik gisteren een rondje in de polder deed, kreeg ik een SMS met de boodschap dat er een Zeearend op de Middelplaten gezien was. Ik besloot toen niet te gaan, in de wetenschap dat ik vanmorgen van 10.00u tot 12.30u vrij zou zijn. Vanmorgen rijd ik na twee lessen naar de Middelplaten. Daar aangekomen lijkt de mist roet in het eten te gooien. Daarom kijk ik eerst even in de Pietkreek. Die is helemaal dichtgevroren. In de Vliegveldkreek loopt een Zwarte Ruiter. Naast het Pietbos staat aan de rand van een akker een Lepelaar naast een Blauwe Reiger. De mist zorgt voor een leuk sfeerbeeld.
Als ik terug ben op de Middelplaten trekt de mist langzaam op. Ik begin helemaal links de slikplaat af te zoeken, in de hoop de Zeearend te vinden. Als ik letterlijk voor de eerste keer door de telescoop kijk, zie ik meteen een bruine homp zitten. De Zeearend zit rustig wat rond te kijken in een laag randje riet en ruigte. De combinatie van de half besneeuwde zitplaats en de optrekkende mist maken van het geheel een surrealistsich beeld. Na een kwartiertje gaat de arend de lucht in en flapt op het gemakje een paar honderd meter de grasvlakte op. Als hij weer is gaan zitten, kan ik samen met de inmiddels aangeschoven Kees Vliet Vlieland en zijn partner de vogel beter bekijken.
De arend zit bijna helemaal vrij en we stellen vast dat de vogel geringd is. We zien aan de rechterpoot een forse groene ring en links een blauwe ring, met een witte inscriptie (vermoedelijk een C) en daar onder nog een witte of een metalen ring). Het is maar de vraag of dat genoeg aanwijzingen zijn... Kees vertelt dat hij via de mail een foto van dezelfde vogel heeft gekregen, die eergisteren al op Noord-Beveland gefotografeerd bleek te zijn. Op basis van het tamelijk bonte kleed en de hoeveelheid geel op de enorme snavel vermoeden we dat het een 2e-kj Zeearend is. De vogel vliegt weer een eindje en gaat dan weer zitten. Als ik nog even heb bijgekletst met Peter Meininger, die inmiddels ook is gearriveerd, rijd ik binnendoor terug naar Goes. Ik ben nog maar net Wolphaartsdijk voorbijgereden, als een Smelleken voor de auto langsvliegt. Het beestje gaat op 50 meter van de weg af op een verhoging in een akker zitten. Als ik de vogel door de kijker zie, denk ik heel even dat ik me vergist heb. Dit lijkt wel een mannetje Sperwer, compleet met blauwgrijze rug en oranje borst. Snel de telescoop er op: toch een Smelleken, en wat voor één: een spetterend adult mannetje! In dit kleed zien we ze niet vaak, wat een beauty!
Als ik terug ben op de Middelplaten trekt de mist langzaam op. Ik begin helemaal links de slikplaat af te zoeken, in de hoop de Zeearend te vinden. Als ik letterlijk voor de eerste keer door de telescoop kijk, zie ik meteen een bruine homp zitten. De Zeearend zit rustig wat rond te kijken in een laag randje riet en ruigte. De combinatie van de half besneeuwde zitplaats en de optrekkende mist maken van het geheel een surrealistsich beeld. Na een kwartiertje gaat de arend de lucht in en flapt op het gemakje een paar honderd meter de grasvlakte op. Als hij weer is gaan zitten, kan ik samen met de inmiddels aangeschoven Kees Vliet Vlieland en zijn partner de vogel beter bekijken.
De arend zit bijna helemaal vrij en we stellen vast dat de vogel geringd is. We zien aan de rechterpoot een forse groene ring en links een blauwe ring, met een witte inscriptie (vermoedelijk een C) en daar onder nog een witte of een metalen ring). Het is maar de vraag of dat genoeg aanwijzingen zijn... Kees vertelt dat hij via de mail een foto van dezelfde vogel heeft gekregen, die eergisteren al op Noord-Beveland gefotografeerd bleek te zijn. Op basis van het tamelijk bonte kleed en de hoeveelheid geel op de enorme snavel vermoeden we dat het een 2e-kj Zeearend is. De vogel vliegt weer een eindje en gaat dan weer zitten. Als ik nog even heb bijgekletst met Peter Meininger, die inmiddels ook is gearriveerd, rijd ik binnendoor terug naar Goes. Ik ben nog maar net Wolphaartsdijk voorbijgereden, als een Smelleken voor de auto langsvliegt. Het beestje gaat op 50 meter van de weg af op een verhoging in een akker zitten. Als ik de vogel door de kijker zie, denk ik heel even dat ik me vergist heb. Dit lijkt wel een mannetje Sperwer, compleet met blauwgrijze rug en oranje borst. Snel de telescoop er op: toch een Smelleken, en wat voor één: een spetterend adult mannetje! In dit kleed zien we ze niet vaak, wat een beauty!
Ik maak wat plaatjes, maar de vogel jakkert al snel weer verder de polder in. 's Middags uit school wil ik best weer even langs de Zeearend, maar ik herinner me ook de melding van Alex Wieland van twee Geelgorzen in een akkerrand bij 's-Heer Arendskerke. Met telefonische hulp van Niels de Schipper is de plek snel gevonden. Ik zie op een meter of 60 afstand een flinke meidoorn staan, die wemelt van de Ringmussen. Als ik deze vogels door de telescoop bekijk, blijken er ook Rietgorzen en Geelgorzen bij te zitten. Hoewel er gisteren en eergisteren slechts twee Geelgorzen waren gezien, tel ik er zomaar vijf! Wat leuk zeg, zo dicht bij huis! Tien minuten kom ik op de Middelplaten Pim tegen. Hij weet te melden dat de arend zojuist zijn slaapboom heeft opgezocht en niet meer te zien is. Ik kijk nog even op een paar plekken het gebied af en zie nog wel een jonge Slechtvalk op een paaltje zitten. Een snelle inspectie van Kwistenburg levert nog eens twee adulte Slechtvalken op. Toch weer heel wat leuks gezien, en dat zomaar op een werkdag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten