Het is eind juni en op vogelgebied op veel plekken saai. Maar soms heb je de kolder in je kop en gewoon even zin in wat anders. Dat had ik gisterenavond ook en ik besloot om vanmorgen stiekem eens bij de Bijeneters te gaan kijken die al meer dan een maand lang in Limburg worden gezien. Omdat ze daar vermoedelijk een broedpoging doen, worden ze 'stil gehouden'. Dat 'stil houden' is een typisch fenomeen in vogelaarsland. Niemand mag het weten, behalve een paar mensen dan. Die paar gaan er dan naartoe, heel regelmatig vergezeld door wat bevriende vogelaars. Zodoende weten steeds meer mensen het, maar niemand mag het weten... Als dat een paar weken duurt, is het zo algemeen bekend, dat we spreken van een publiek geheim. Achterliggende gedachte, het respecteren van de rust van de vogels, is natuurlijk prima. Het resultaat van de gang van zaken zoals hierboven beschreven is, mijns inziens ook. Men gaat dan niet dagenlang met tientallen vogels en fotograferen bij de vogels kijken, maar heel gereguleerd, dagelijks een paar mensen. Afijn, als de wekker vanmorgen om 3.30u gaat, smeer ik wat boterhammen en hijs ik mezelf in de auto. Even na zes uur ben ik op het plekje dat niemand wist. Al snel vind ik de steile wand, waar enkele tientallen nestholtes van Oeverzwaluwen te zien zijn. Ik neem de tijd om van een afstandje te observeren waar ik het meeste kans maak om de Bijeneters te vinden. Na drie kwartier ga ik op een rustig plekje langs het riviertje zitten. Ik zie onder meer twee Kleine Plevieren, minstens twee langsvliegende IJsvogels (soms met visje in de bek), tientallen foeragerende Oeverzwaluwen en een leuk groepje van tien overvliegende Kruisbekken. Even na negen uur heb ik nog steeds geen Bijeneter gezien of gehoord, dus besluit ik maar eens wat verder langs het riviertje te gaan wandelen. Het is een prachtige omgeving, met een meanderend riviertje en veel struiken en bomen. Rond half tien is het dan plotseling raak. Ik zie tussen wat boomtoppen door plotseling het bekende silhouet van een Bijeneter. Weer een kwartier later komt er een Bijeneter schuin over me heen vliegen. Ik zie hem landen in een populier die een paar honderd meter verderop staat. Op een plek waar ik in veel richtingen goed zicht heb, zet ik mijn telescoop op en ga ik een poosje staan afwachten. In een uur tijd hoor ik verschillende keren Bijeneters roepen (soms ook meer tegelijk), maar ik zie er nog maar drie keer één vliegen. Wel heel leuk natuurlijk! Twee keer heb ik de kans om een paar foto's te schieten, maar vanwege de afstand kom ik niet verder dan wat bewijsplaatjes.
Intussen hoor ik ook bijna een uur achter elkaar zeker twee zingende Wielewalen en zie ik een Grote Gele Kwikstaart, weer een groepje (zes) overvliegende Kruisbekken en twee Boomvalken. Om elf uur vind ik het welletjes. Hoewel ik erg genoten heb van de Bijeneters en de andere soorten, had ik toch wel wat meer verwacht. Ik droomde er van om in alle rust de vogels in zit te kunnen bekijken, het liefst parend en voerend enzo, en ook dat ik met prachtige foto's thuis zou komen natuurlijk. Toch blij dat ik ze in elk geval gezien heb, rijd ik snel door naar de Hamert, waar gisterenavond en vanmorgen twee Zwarte Ooievaars aanwezig waren. Als ik op de plek aankom, tref ik drie andere vogelaars die me weten te melden dat de vogels al een half uur onvindbaar zijn. Er is echter ook niet gezien dat ze zijn opgevlogen. Op twee plekken zoek ik het gebied af, maar zonder resultaat. Dat wil zeggen zonder het gewenste resultaat, want ik geniet wel erg van acht Boomvalken, die echt als groep op libellen aan het jagen is. Een prachtig gezicht!
Ook op deze plek hoor ik twee zingende Wielewalen en een medevogelaar wijst me nog op drie Rosse Fluiteenden. Daardoor laat ik mijn dag ook niet meer verpesten. Ik bedenk nog wel dat ik ze liever op mijn bord heb. Omdat ik deze beesten nooit eerder heb gezien, maak ik een plaatje. Dan zet ik weer koers naar het Zeeuwse.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten