Semi-pimmie!

Vrouwlief werkt vandaag en vakantievierende papa Corstiaan zorgt voor de kindjes. Dat gaat allemaal prima, tot 17.18u... Dan pakken donkere wolken zich samen en wordt het vredige gezinnetje bruut verrast met een onheilspellend sms-je van Pim Wolf. Dat 'ie een vermoedelijke Grijze Strandloper (Semi-palmated Sandpiper) heeft ontdekt in het Vroon, schrijft 'ie. En van Pim kun je veel zeggen, maar niet dat hij grappen uithaalt als het om het melden van zeldzaamheden gaat... Om kort te gaan: vaders kletst zich er weer onder uit en zit vijf minuten later in de auto, op weg naar een inmiddels beroemd stukje Nederland. Daar treft hij de ontdekker in hoogst eigen persoon, die druk doende is er wat bruikbaar digiscoop-materiaal uit te persen en Sander Lilipaly en di Thomasso. Een breed grijnzende Sander stelt zijn telescoop beschikbaar en luttele tellen later ziet Corstiaantje een spannend beessie. In het daaropvolgende halfuur laat de Grijze Strandloper zich goed zien, waarbij qua bouw de volgende kenmerken het meest opvallen: flinke 'kleine strandloper', compact gebouwd, topzwaar, stevige borst. Kop en snavel: donker petje, forse lichte wenkbrouw, bruinige wangvlek, hoge snavelbasis. Mantel en dekveren: geen tramrails zichtbaar zoals bij Kleine Strandloper, opvallende reeks scapulars met donkere centra en lichtere zoompjes, verder weinig tekening op grijsbruine dekveren, voor Grijze Strandloper toch wel flinke handpenprojectie, vleugelpunten iets voorbij staart stekend. Buik en onderdelen: borststreping geen gesloten borstband vormend, niet zo sterk getekend, geen streepjes op zijborst/voorflank. Poten en naakte delen: donker oog, donkere pootjes, webjes tussen tenen niet overtuigend door mij gezien. Al met al lijkt weinig determinatie als Grijze Strandloper in de weg te staan, al zal er nog wel wat gediscussieerd worden over de determinatie. Dat is namelijk vrijwel altijd het geval bij waarnemingen van een Grijze Strandloper... Nu de buit binnen is, wordt de terugreis fluitend aanvaard en laat vader Corstiaan zich de spaghetti prima smaken. Nog voordat ik een boer kan laten ten teken dat de maaltijd is afgesloten, krijg ik een tweede sms, dit keer van Gerard Troost. Tegen alle verwachtingen in gaat het niet over een parend laantaarntje (ischnura elegans, lief klein libelletje) of een zwervende huismoeder (noctua pronuba, nachtvlinder), maar weer over het Vroon. Hij heeft zojuist een Grauwe Franjepoot in zomerkleed ontdekt in dezelfde plas als waar de Grijze Strandloper in foerageert! Een half uur later staat Corstiaan andermaal in het natuurontwikkelingsgebied te turen, dit keer vanaf de K. de Vosweg. Omdat iedereen gefixeerd is op een beestje met of zonder webjes tussen de tenen (da's dus de vraag), zoekt hij zelf de Grauwe Franjepoot op. Uiteindelijk laat deze zich slechts op afstand bekijken. Dat is maar goed ook, want de camera ligt nog op de eettafel. Dit is overigens pas mijn vijfde Grauwe Franjepoot op Walcheren en mijn 40e ooit in Nederland! Wat een score op een oppasdag!