Bokje!

Als ik om kwart voor vier klaar ben met lesgeven, besluit ik spontaan dat ik wel een poging wil wagen om de Velduilen op Schouwen-Duiveland te zien. Er zijn daar de afgelopen dagen bovendien mooie foto’s gemaakt. Ik ben kwart over vier in de bewuste polder, waar ik tot mijn teleurstelling constateer dat ik ook vandaag niet de enige ben met dit plan. Al gauw kom ik Thomas tegen, waar ik gezellig even mee bijpraat. We zijn het in dat gesprek hartgrondig met elkaar eens dat bijvoorbeeld ‘Bokjes zoeken’ veel tijd kost en niets oplevert. Omdat we allebei geen zin hebben om aan te sluiten in de rij Velduil-fotografen, kiezen we er toch voor om weer wat slootjes af te zoeken. Drie minuten later belt Thomas: ‘Ha, ik heb een Bokje naast de auto!’ Geweldig! Even later sta ik achter hem en kan ik voor het eerst sinds jaren weer eens een Bokje goed bekijken. Ondanks het weinige licht proberen we wat foto’s te maken. Dat blijkt achteraf nog aardig gelukt te zijn.

In de invallende schemer zien we toch ook nog twee Velduilen jagen. Voor foto’s van vliegende uilen is het nu echt te laat. Dat mag de pret niet drukken, want met de waarneming van het Bokje ben ik ook erg blij. In het laatste licht zie ik nog wel mijn eerste Grote Zaagbek (vrouwtje) in een watergang zwemmen.